Ostatnie wiadomości

1

Forum ogólne / Odp: PPA

« Ostatnia wiadomość wysłana przez Ponurak dnia Maj 23, 2019, 06:23:34 pm »

Okazuje się ważne, żeby rozmowę na jakiś temat zaczynać od uzgodnienia podstawowych pojęć.

Autorytet – czym jest?
Według słownika PWN* autorytet to:

„uznanie, jakim obdarzana jest dana osoba w jakiejś grupie” bądź też „osoba, instytucja, pismo itp. cieszące się szczególnym uznaniem”.

I kolejny cytat:

Można więc mieć autorytet lub być autorytetem. Z reguły wiemy to intuicyjnie i bez zaglądania do słowników, warto jednak zastanowić się głębiej, co to dla nas oznacza. Osoby cieszące się autorytetem są zwykle też postrzegane jako bezstronne, prawdomówne, sprawiedliwe w swych sądach i jako takie cieszą się kredytem zaufania. Autorytetem może być też osoba obdarzona pewnymi cechami czy umiejętnościami przywódczymi, a także charyzmą, za którą ludzie chcą podążać i której ufają. W kontekście szkoły i relacji nauczyciel–uczeń autorytet można porównać do mentora, czyli doświadczonego, mądrego doradcy, mistrza i wychowawcy. Odniesienie do relacji jest potrzebne, bo autorytet nie wykształca się i nie istnieje w próżni – niezbędne są osoby, które będą go w ten właśnie sposób postrzegać – w tym przypadku uczniowie, ale też ich rodzice czy reszta grona pedagogicznego.

Zdecydowanie bardziej interesuje mnie: - autorytet uznanie niż autorytet osoba.
Proponuję w tym kierunku kontynuujmy ten wątek - oki?

*
Słownik PWN, cieszy się u mnie zdecydowanie większym autorytetem niż Wikipedia.

2

Forum ogólne / Odp: PPA

« Ostatnia wiadomość wysłana przez Filip dnia Maj 22, 2019, 11:16:26 pm »

"Żeby od czegoś odchodzić trzeba mieć od czego" - dość logiczna konstatacja, którą zapisałem akurat w kontekście dywagacji o autorytetach. I ta konstatacja, agatas, jest nie z książki, tylko z chwili kiedy to pisałem w tamtym poście

Napisałaś:

jedyne co pozostaje to rozgościć się w tej chwili. to o to tym wszystkim mędrcom chodzi w prostocie życia? Ona przychodzi sama gdy nic nie przeszkadza.

Dokładnie o to tam szło - jeśli dobrze odczytałem Hessego.
I dla mnie rozwój duchowy nie jest nakierowany, z uporem, z mozołem, idę ulicą i czuję jak się rozwijam duchowo z każdym krokiem itp. To się dzieje, albo nie. Nie wymaga wysiłku gdy jest już akceptacja. Rzeka płynie, to wszystko, wystarczy to zobaczyć. U innego ciekawego autora co się pisze przez dwie literki, czyli u E.Tolle często pojawia się takie nazwanie stanu poczucia absolutnej kompletności, bezpieczeństwa, spełnienia. Duchowego z natury. Żywa cisza - mówi tak o tym, albo namawia aby wejść w kontakt z wewnętrzną siłą. 

A tak w ogóle dla mnie określenie "duchowy rozwój" to trochę masło maślane, tautologia. W gruncie rzeczy nie ma innego rozwoju jak duchowy. Rzecz jasna można się rozwijać jako specjalista, rzemieślnik, doskonalić też swoje cechy skur*syństwa, czy inne niezwykłe przymioty - w końcu jak rozwój, to rozwój - żarty takie. Z punktu widzenia wzrastania jako człowiek innego wzrastania nie ma, bo jesteśmy duszami w mięsnym opakowaniu, nie na odwrót. Z przyczyn językowych nie mówi się o "dusznym rozwoju", tylko duchowym, jakkolwiek to dziś rozdmuchane nazwanie. Wzrastanie jako Dusza. Stawanie się Człowiekiem pewnie nierozerwalnie się z tym łączy. Mówi się wszakże "dusza człowiek" - i jakkolwiek potocznie, to jedno z drugim wyrażeniem się tu spotyka i tworzy całkiem zgrabny związek frazeologiczny (choć nieprecyzyjny, ale słowa często nie dają rady).

Miało być o autorytetach. A zatem takowe wspierają nas w tym wzrastaniu, bo z grubsza rzecz ujmując cechą wszystkich autorytetów jest - tak mi się jawi - że są już wzrosłymi na jakiś poziom duszami, mają jakiś, albo nawet całkiem dobry, kontakt z tą "wewnętrzną siłą". To czyni z nich jednostki, które mogą stać się drogowskazami dla innych dusz. Żeby dojaśnić - w etykietkę "autorytet" powinien być explicite wpisany warunek, że to ktoś kto ludzi zlepsza. Jak zlepsza to to jest TO właśnie. Nie widzę zastosowania dla tego słowa w przypadkach mówienia o kimś jako o np. "autorytecie w sprawach broni masowego rażenia". Ktoś może jest specjalistą w tej dziedzinie, trudno, straszna karma, ale nie jest autorytetem.

3

Forum ogólne / Odp: PPA

« Ostatnia wiadomość wysłana przez agatas dnia Maj 22, 2019, 02:56:08 pm »

Autorytet - wyzwanie, dorastanie i przerastanie, to naturalny ewolucyjny etap duchowego wzrostu.

Zakładając, że istnieje coś takiego jak duchowy  rozwój, to czy jest on osiągany przez świadome decyzje? Przez świadome decyzje mam na myśli to, że powiem sobie, że pragnę rozwijać się duchowo, więc będę np. oddychać, nie jeść mięsa i co tam innego co uznam za słuszne. W takim podejściu autorytet jest pomocny, bo może być inspiracją do podejmowania nowych wyzwań, żeby być coraz lepszym i lepszym.
Ale to wszystko dzieje się z poziomu "ja" - ja chcę być coraz bardziej rozwinięty, ja chce być lepszym człowiekiem, ja chcę zrobić coś co jest dobre dla ogółu.
Inne podejście jest takie, że duchowy rozwój czy ewolucja po prostu się dzieje, jak jej się nie przeszkadza, a  to co jej może przeszkadzać to pragnienia ja. Np. taką rzeczą którą się sama dzieje jest  dorastanie. Jak miałam 2 latka wcale nie planowałam i nie myślałam  co tu by zrobić, żeby być większa. Jadłam, oddychałam i samo to się działo. Pewnie gdybym zaczęła kombinować świadomie jak to urosnąć to pewnie bym tylko zaszkodziła. Tak samo z ewolucją - jeśli wezmę ją sobie za cel i będę działać w jej kierunku to więcej szkody z tego będzie niż pożytku. Jedyne co więc pozostaje to zaprzestanie działania motywowanego pragnieniami ( w tym również tych wynikających z chęci bycia lepszym od autorytetu) żeby nie mącić. Tylko kto by chciał żyć bez pragnień?   W każdym bądź razie fakt, że istnieje jakieś pragnienie oznacza brak akceptacji dla tego co jest,  jest to chęć ucieczk do czegoś czego nie ma teraz. Np. boli głowa i chcemy żeby nie bolała. Wg J.K. w takim podejściu nie dosć, że już jest jeden problem (tak jak boląca głowa) to człowiek  tworzy drugi na dokładkę (czyli co powinnam zrobić, żeby przestała boleć głowa).

 

Wiem już jedno, rozumienie Krisznamurtiego jest stratą czasu, albo się go pojmuje albo nie.
...
Jestem wdzięczny K. za poniższy diagram - bardzo.

Nie miałam pojęcia, że też go znasz To chyba kwestia osobowości, bo u mnie wszystkie inne książki z tematyki "duchowego rozowju"  nie wchodzą i niewiele czytałam, a  jak na J.K. trafiłam to jak lekarstwo - książka za książką

Żeby od czegoś odchodzić trzeba mieć od czego.
To jest jakaś odpowiedź na pytanie postawione przez agatas:

Uzasadnienie dla istnienia autorytetów trafione w punkt! Filip jak znajdziesz kiedyś tą książkę to pożycz.

Bohater uporczywie szuka autorytetów, kroczy różnymi ścieżkami, poznaje co się da, żeby na sam koniec odkryć istotę bycia i życia, a także siebie w prostym życiu. Mądrość przychodzi spoza filozofii i dogmatów. Możliwe czy utopijne? A czy to ważne? Temat jak Fizyczna Nieśmiertelność. Spotkał ktoś fizycznie nieśmiertelnego? jA nie, co nie znaczy, że go nie ma.

Dlaczego  utopijne? Wyobraź sobie, że w idziesz ulica i nie masz ani jednego pragnienia. Sprawy masz pozałatwiane, w domu posprzątane i ugotowane. nie musisz nigdzie się spieszyć, bo nie ma do czego. nic nie musisz robić żeby być lepszym, bo w tym momencie nawet zrezygnowałeś z pragnienia fizycznej nieśmietelności Nie musisz się zachwycać  nad pięknem nieba etc, bo nie ma w Tobie pragnienia bycia osobą "uduchowioną". Nie myślisz jak zatrzymać tą chwilę, bo nie ma w Tobie pragnienia żeby trwała dłużej. W takim wypadku jedyne co pozostaje to rozgościć się w tej chwili. to o to tym wszystkim mędrcom chodzi w prostocie życia? Ona przychodzi sama gdy nic nie przeszkadza. Gorzej jak ktoś w drugą stronę próbuje - upraszcza zycie żeby potrzymywać przekonanie o swoim uduchowieniu.

4

Forum ogólne / Odp: PPA

« Ostatnia wiadomość wysłana przez Filip dnia Maj 22, 2019, 10:45:48 am »

Chciałbym mieć co powiedzieć treściwego na temat, ale nie mam. Tak, wiem - mądry wie co mówi, niemądry mówi co wie, jakoś tak na tę chwilę. Za to temat mnie obchodzi. I plącze się gdzieś już od ładnych paru lat. W miejsce tego co odkrywcze napiszę co u mnie na tapecie w temacie, a nuż coś z tego się pociągnie dalej ("anuż", to taki młodszy brat "możego" ).

Otóż błąkają się we mnie 3 wątki:

1. Autorytet: mistrz vs. belfer.
Od lat obserwuję - na sobie - ilu spotkałem mistrzów, a ilu belfrów na swojej drodze i jak mało tych pierwszych. Pierwszy widzi twój świat i pokazuje ci gdzie postawić przecinek, albo jak zlepszyć zdanie, które piszesz, żeby ta książka, którą piszesz swoim życiem była zarazem absolutnie twoja (odpowiedzialność), i jednocześnie jak najbardziej twoja - naznaczona twoim, a nie jego charakterem, a do tego aby szła właściwie. To można przenieść na przykład tworzenia, choćby pisania (tekstów, książek) bo takiej metafory też użyłem, albo na cokolwiek innego. Dobry mistrz zobaczy w tym ciebie, belfer widzi (nie zobaczy, co oczywiste, dlatego się złości) w tym czymś siebie. Dlatego każe ci skreślić i pisać tak jakby on to widział jako "dobre". Mistrzów - w różnych przestrzeniach - spotkałem na palcach jednej ręki. Belfrów całe mnóstwo. Mistrzów traktowałem/traktuję jak autorytety. Świat współczesny (ludzie w nim) w którym wszystko zaczyna podlegać kontroli, gdzie brak jest zaufania coraz bardziej, a kamera w każdym zakątku, woli kontrolujących i przewidywalnych "specjalistów", którzy skończą kontrolowane kursy i zrobią z ciebie kontrolowalnych robocików. Jakimś przykładem w domenie szkolnictwa jest pisanie egzaminów z polskiego gdzie punktuje się "słowa klucze", a nie własne zdanie, oryginalne indywidualne przemyślenia, wiedzę, erudycję etc.

2. Wolność od autorytetów.
W czasach kiedyśmy się jeszcze ze sobą nie zadawali sporo czytałem . Teraz książka, której tytuł brzmi - "Wolność od autorytetu" Toni Packer jest gdzieś w pudle na strychu. Nie dlatego, że to książka "słaba", swego czasu była dla mnie "czymś". Jeśli dobrze pamiętam, autorka - której nieobce były nauki J.Krisznamurtiego, a tytuł wszakże parafrazą "Wolności od znanego" - postulowała takie podejście, w którym w centrum znajdziesz się ty sam jako autorytet dla samego siebie, a nie mistrz-autorytet-wzorzec. Jak medytować? Jak ci wygodnie. Tylko ty sam idąc po swojemu dotrzesz do siebie. Autorytet-mistrz nie jest ci do tego potrzebny, on jest kimś, kto pilnuje, żebyś był jak najbardziej sobą na tej ścieżce. Do tego cały jego... autorytet. Czyli coś opisanego właściwie w punkcie pierwszym. Jak zajdę na strych, a nuż (znowu się pojawił ) rozejrzę się czy Toni tam jest i sprawdzę czy o to szło. W każdym razie ten "nauczyciel zen, minus zen i minus nauczyciel" (przepisane z netu) to jest dobra opcja dla tych, którzy liznęli jednak jakichś autorytetów. Żeby od czegoś odchodzić trzeba mieć od czego.
To jest jakaś odpowiedź na pytanie postawione przez agatas:

To tworzy wewnętrzny konflikt i opór wobec życia takim jakim jest. Czemu więc by miały służyć autorytety?

3. Siddhartha.
Ostatnio przeczytałem - o, błogosławiona niekonsekwencjo! - ponownie po latach "Siddharthę" H. Hessego. Bohater uporczywie szuka autorytetów, kroczy różnymi ścieżkami, poznaje co się da, żeby na sam koniec odkryć istotę bycia i życia, a także siebie w prostym życiu. Mądrość przychodzi spoza filozofii i dogmatów. Możliwe czy utopijne? A czy to ważne? Temat jak Fizyczna Nieśmiertelność. Spotkał ktoś fizycznie nieśmiertelnego? jA nie, co nie znaczy, że go nie ma.

Reasumując, jaki los czeka pokolenie bez autorytetów? Nie wiem. Już tu i ówdzie sztuczna inteligencja dochodzi do głosu, a podobno ma być kiedyś wyposażona w czucie (hmmm...), więc może ona będzie programowana na autorytety - wzorce, przykłady z których można czerpać? To raczej dowcip. Mnie, pozwolę sobie na uogólnienie - nas, zapewne najbardziej interesują autorytety w duchowym wzrastaniu. Lubię jednak wiedzieć, że w innych dziedzinach takowe też są, bo są bazą, od której młodszy może się odbić i pójść w świat nie robiąc sobie krzywdy na starcie. Polityka, kościół i kilka innych dziedzin walą się na naszych oczach. Znaleźć centrum w środku, w sobie, przez co przeziera coś spoza mnie. Tylko ktoś musi pokazać, że jest jakiś kierunek podążania i zaznaczyć to swoim autorytetem. Znajduje ten, kto chce znaleźć - tu jest jakaś nadzieja.

Dużo słów. Ruszyłem znów jakąś odstałą zupę w sobie. Namieszało się i na razie poszedł sztynk. Cieszę się, że jest ten wątek - cieszę się możliwością zobaczenia co u innych w temacie.

5

Forum ogólne / Odp: PPA

« Ostatnia wiadomość wysłana przez Ponurak dnia Maj 21, 2019, 05:23:20 pm »

Co do Jiddu Krishnamurtiego, dla mnie nie ta liga. On jest w ekstraklasie a ja w trampkarzach.
Wiem już jedno, rozumienie Krisznamurtiego jest stratą czasu, albo się go pojmuje albo nie.
Czy jest dla mnie autorytetem? W moim rozumieniu tego słowa - tak. Czy chcę osiągnąć taki stan jasności - tak.
Zobacz w jakim kontekście (znaczeniu) używa pojęcia autorytet w stosunku do swojej osoby:

Nie wolno wam uczynić ze mnie autorytetu. Jeśli stanę się niezbędny, to cóż uczynicie gdy przeminę.
Niektórzy z was myślą, że mogę dać wam napój, który was wyzwoli, tak nie jest.
Mogę być drzwiami, ale to wy musicie przez nie przejść.

Jestem wdzięczny K. za poniższy diagram - bardzo.
http://www.tuteraz.net.pl/tocojest/

Dopisek:

rozumienie Krisznamurtiego jest stratą czasu, albo się go pojmuje albo nie

Dla jasności, rozumienie może być (i zwykle jest) cząstkowe, pojmowanie całościowe.

6

Forum ogólne / Odp: PPA

« Ostatnia wiadomość wysłana przez Ponurak dnia Maj 21, 2019, 01:08:28 pm »

jak masz autorytet który Cię czymś inspiruje to masz PRAGNIENIE żeby zanim dążyć

Tak - to popularny i oczywisty błąd, właściwym jest:

jak masz autorytet którym się inspirujesz to masz PRAGNIENIE żeby też takim się stać

Autorytet - wyzwanie, dorastanie i przerastanie, to naturalny ewolucyjny etap duchowego wzrostu.
W naturze, w najbardziej fundamentalnej opcji, "etat" autorytetu został przewidziany dla rodziców.
Autorytet - to poprzeczka do pokonania, zarazem napęd.

W obrazie ludzi, który postrzegam, brak motywacji (zadanie autorytetu) do dorastania.
W zamian jest wszechobecne cwaniaczenie, kombinowanie jak poprzeczki obchodzić lub przechodzić pod, zamiast je pokonywać.
Wzrostu z tego nie będzie.
W zamian może przytrafić się awaria:
https://thumbs.gfycat.com/PleasingFortunateIridescentshark-size_restricted.gif

Dopisek po czasie:
Karma rządzi, zamieściłem link do filmiku jak pańci pęka body a wieczorkiem - proszę bardzo! 

7

Forum ogólne / Odp: PPA

« Ostatnia wiadomość wysłana przez agatas dnia Maj 21, 2019, 09:58:40 am »

Andrzej ja też się nad tym zastanawiałam ostatnio przypadkiem. Jiddu krishnamurti mówi o tym ciekawie, spróbuję skrocic: jak masz autorytet który Cię czymś inspiruje to masz PRAGNIENIE żeby zanim dążyć. To powoduje ze patrzysz na to co się wydarza przez pryzmat jak powinno być a nie jak jest. Wynika z tego że PRAGNIENIE podążania za autorytetem nie pozwala Ci się przyjrzeć temu co jest bo chciałbyś żeby było inaczej ( z resztą ostatnio widzę że każde chcenie wypacza obraz rzeczywistosci) Idąc dalej rośnie Twój stosunek emocjonalny do rzeczywistości która dostrzegasz w kategoriach: pasuje do stworzonego obrazu przez autorytet lub nie. To tworzy wewnętrzny konflikt i opór wobec życia takim jakim jest. Czemu więc by miały służyć autorytety?

8

Forum ogólne / PPA

« Ostatnia wiadomość wysłana przez Ponurak dnia Maj 19, 2019, 07:56:10 pm »

Coś złego stało się z moim wzrokiem - pilnie się rozglądam a autorytetów nie widzę.

Coraz częściej pojawia się w mojej głowie pytanie:
- dokąd zmierza
- jaki los czeka
Pokolenie Pozbawione Autorytetów.

Zapraszam do dzielenia się spostrzeżeniami oraz dyskusji.
Może coś dobrego z tego wyniknie?
💗

9

Forum ogólne / Ja

« Ostatnia wiadomość wysłana przez Ponurak dnia Marzec 12, 2019, 05:54:40 pm »

Rebus "ja", czy ktoś spróbuje rozszyfrować?

ja → Ja → JA

To samo a nie.

10

Forum ogólne / Odp: Co możesz dać innym istotom tylko ty.

« Ostatnia wiadomość wysłana przez Ponurak dnia Marzec 11, 2019, 07:12:44 pm »

Taka (jakby) podpowiedź:

Siedzi baca na przyzbie, podchodzi turysta:
- Co robicie baco?
- A tak sobie siedzę i myślę.
- A to wy zawsze tak?
- Nie, ino jak mam czas.
- A jak nie macie czasu?
- To sobie ino siedzę.